Βικιπαίδεια

Έρνα Σόλμπεργκ

Η Έρνα Σόλμπεργκ (νορβ. Erna Solberg, 24 Φεβρουαρίου 1961-) είναι Νορβηγίδα πολιτικός, πρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος της Νορβηγίας από το 2004 [6] και, μετά τις εκλογές του 2013, πρωθυπουργός της χώρας, διαδεχόμενη τον Γενς Στόλτενμπεργκ.[7]. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 2013 έως το 2021.

Έρνα Σόλμπεργκ
Πρωθυπουργός της Νορβηγίας
Περίοδος
16 Οκτωβρίου 2013 – 14 Οκτωβρίου 2021
ΜονάρχηςΧάραλντ Ε΄
ΠροκάτοχοςΓενς Στόλτενμπεργκ
ΔιάδοχοςΓιούνας Γκαρ Στόρε
Ηγέτης των Συντηρητικών
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
9 Μαΐου 2004
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση24 Φεβρουαρίου 1961 (59 ετών), 'Οσλο
ΕθνότηταΝορβηγία
ΥπηκοότηταΝορβηγία
Πολιτικό κόμμαΣυντηρητικό Κόμμα
ΣύζυγοςSindre Finnes (από 1996)[1]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μπέργκεν (έως 1988)[2]
Langhaugen videregående skole (1979–1980)[3]
ΕπάγγελμαΠολιτικός
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης του Τάγματος του Αγίου Όλαφ (2005)[4]
Bridgebuilder Prize (2012)
King Harald V's Jubilee Medal 1991–2016
Global Citizen Awards (2018)[5]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Σόλμπεργκ εκλέχτηκε για πρώτη φορά μέλος του Storting το 1989 και υπηρέτησε ως Υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιφερειακής Ανάπτυξης στη δεύτερη κυβέρνηση του Μπόντεβικ από το 2001 έως το 2005. Κατά τη διάρκεια της θητείας της επέβλεπε την ενίσχυση της μεταναστευτικής πολιτικής και την προετοιμασία μιας προτεινόμενης μεταρρύθμισης των διοικητικών διαμερισμάτων της Νορβηγίας [8]. Μετά τις εκλογές του 2005 προήδρευσε της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συντηρητικού Κόμματος μέχρι το 2013. Ο Σολμπεργκ έχει δώσει έμφαση στην κοινωνική και ιδεολογική βάση της πολιτικής των Συντηρητικών, αν και το κόμμα έχει γίνει επίσης εμφανώς πιο πραγματιστικό [9].

Κερδίζοντας τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2013 έγινε ο 28ος Πρωθυπουργός της Νορβηγίας και η δεύτερη γυναίκα που κατέχει τη θέση μετά τη Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ.[10]. Η Κυβέρνηση της Σολμπεργκ, που αναφέρεται συχνά ανεπίσημα ως η "Μπλε-Μπλε Κυβέρνηση", είναι μια δικομματική κυβέρνηση μειοψηφίας που αποτελείται από το Συντηρητικό Κόμμα και το Κόμμα Προόδου. Το υπουργικό συμβούλιο αυτό καθιέρωσε μια επίσημη συνεργασία με το Φιλελεύθερο και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα στο Storting [11]. Η Κυβέρνηση επανεξελέγη στις εκλογές του 2017 και διευρύνθηκε για να συμπεριλάβει το Φιλελεύθερο Κόμμα τον Ιανουάριο του 2018.[12] Αυτός ο διευρυμένος συνασπισμός μειοψηφίας αναφέρεται ανεπίσημα ως «Μπλε-Πράσινη Κυβέρνηση». Το Μάιο του 2018 η Σόλμπεργκ ξεπέρασε τον Kόρε Βίλοχ και έγινε ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Νορβηγίας από το Συντηρητικό κόμμα .[13].

Εξαιτίας της αυστηρής πολιτικής της ως υπουργού απέναντι στους αιτούντες ασύλου (αρνήθηκε να δώσει άσυλο και στον Ισραηλινό πυρηνικό επιστήμονα Μορντεχάι Βανούνου[14]), της δόθηκε το προσωνύμιο "Jern-Erna" ( "Σιδηρά Έρνα") από τα ΜΜΕ.[15]

Μετά τις εκλογές του 2017, η Σόλμπεργκ παρέμεινε πρωθυπουργός.

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση

Επεξεργασία

Η Σόλμπεργκ γεννήθηκε στο Μπέργκεν στη δυτική Νορβηγία και μεγάλωσε στην εύπορη συνοικία Kάλφαρετ. Ο πατέρας της, Ασμπγερν Σόλμπεργκ (1925-1989), εργαζόταν ως σύμβουλος στο Bergen Sporvei (Οργανισμό Συγκοινωνιών) και η μητέρα της, Ινγκερ Βένχε Τόργκερσεν (1926-2016), σε γραφείο. Η Σόλμπεργκ έχει δύο αδελφές, μία μεγαλύτερη από αυτήν και μία νεότερη..[16]

Η Σόλμπεργκ είχε προβλήματα στο σχολείο και στην ηλικία των 16 ετών διαγνώστηκε ότι πάσχει από δυσλεξία. Συνεργαζόταν ωστόσο ενεργά και ομιλητικά στην τάξη..[17] Στο τελευταίο της έτος στο σχολείο το 1979, εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Μαθητώνν Σχολείων της Νορβηγίας και την ίδια χρονιά ηγήθηκε της εθνικής φιλανθρωπικής εκδήλωσης Operasjon Dagsverk, όπου οι μαθητές συγκέντρωσαν χρήματα για την Τζαμάικα.

Το 1986 αποφοίτησε με το πτυχίο της κοινωνιολογίας, πολιτικής επιστήμης, στατιστικής και οικονομικών από το Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν. Στο τελευταίο έτος, ηγήθηκε επίσης της Φοιτητικής Ένωσης του Συντηρητικού Κόμματος του Μπέργκεν.

Από το 1996 είναι παντρεμένος με το Σίντρε, επιχειρηματία και πρώην πολιτικό του Συντηρητικού Κόμματος, με την οποία έχει δύο παιδιά.[18][19] Η οικογένεια έχει ζήσει τόσο στο Μπέργκεν όσο και στο Όσλο.

Πολιτική σταδιοδρομία

Επεξεργασία
 
Η Έρνα Σόλμπεργκ σε συνέδριο του κόμματος το 2009.

Τοπική αυτοδιοίκηση

Επεξεργασία

Η Σόλμπεργκ ήταν μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Μπέργκεν στις περιόδους 1979-1983 και 1987-1989, τη δεύτερη στην εκτελεστική επιτροπή. Προέδρευε σε τοπικές και δημοτικές οργανώσεις των Νέων Συντηρητικών και του Συντηρητικού Κόμματος.

Κοινοβούλιο

Επεξεργασία

Εκλέχτηκε για πρώτη φορά στο Storting (Κοινοβούλιο της Νορβηγίας) εκπροσωπώντας το Χόρνταλαντ το 1989 και επανεκλέχθηκε πέντε φορές. Ήταν επίσης ηγέτης της Εθνικής Ένωσης Γυναικών των Συντηρητικών από το 1994 ως το 1998.

Υπουργός

Επεξεργασία

Από το 2001 ως το 2005 η Σόλμπεργκ υπηρέτησε ως Υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιφερειακής Ανάπτυξης υπό τον Πρωθυπουργό Κελ Μάγκνε Μπόντεβικ. Η θεωρούμενη σκληρή πολιτική της σε αυτό το υπουργείο, συμπεριλαμβανομένης της άκαμπτης στάσης της σχετικά με την πολιτική ασύλου, της χάρισε το προσωνύμιο "Jern-Erna" ( "Σιδηρά Ερνα") στα μέσα μαζικής ενημέρωσης [20].

 
Η Σόλμπεργκ, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και ο Μαριάνο Ραχόι στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Βαρσοβία το 2009

Στην πραγματικότητα οι αριθμοί δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μπόντεβικ, από το 2001 ως το 2005, έκανε δεκτούς χιλιάδες περισσότερους αιτούντες άσυλο από όσους η επόμενη Κοκκινοπράσινη κυβέρνηση Κόκκινο-Πράσινο, από το 2005 ως το 2009.[21]

Το 2003 η Σόλμπεργκ πρότεινε την εισαγωγή Ισλαμικών Συμβουλίων Σαρία στη Νορβηγία, όταν ενημερώθηκε για την ύπαρξη τέτοιων συμβουλίων στο Ηνωμένο Βασίλειο[22][23] και το 2004 δήλωσε ότι επιθυμούσε να αυξήσει τη μετανάστευση στη Νορβηγία.

Ως υπουργός η Σόλμπεργκ έδωσε εντολή στη Νορβηγική Διεύθυνση Μετανάστευσης να απελάσει το Μουλά Κρεκάρ, ως επικίνδυνο για τη εθνική ασφάλεια. Αργότερα ο Κρεκάρ κατηγορήθηκε ως τρομοκράτης για απειλές το 2010 εναντίον της Έρνα Σόλμπεργκ.

Αρχηγός κόμματος

Επεξεργασία

Διετέλεσε αναπληρωτής ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος 2002-2004 και το 2004 έγινε αρχηγός του.

Πρωθυπουργός

Επεξεργασία
 
Η Σόλμπεργκ και οι ηγέτες των άλλων Βόρειων χωρών στην Ουάσινγκτον, 13 Μαίου 2016
 
Η Σόλμπεργκ και Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ in 2018

Η Σόλμπεργκ μετά τη νίκη στις γενικές εκλογές στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 διορίστηκε Πρωθυπουργός στις 16 Οκτωβρίου 2013, η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός της Νορβηγίας μετά τη Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ [24].

Η κυβέρνηση επανεκλέχθηκε το 2017, κάνοντας τη Σόλμπεργκ τον πρώτο συντηρητικό ηγέτη της χώρας, που πέτυχε την επανεκλογή του από τη δεκαετία του 1980.[25] Τα κεντροδεξιά κόμματα διατήρησαν επίσης την πλειοψηφία στο Storting.

Το 2017 η Ρωσική Πρεσβεία στο Όσλο κατηγόρησε αξιωματούχους και τις μυστικές υπηρεσίες της Νορβηγίας ότι χρησιμοποίησαν «ψευδή και ατεκμηρίωτη αντιρωσική ρητορική» και «φόβισαν τον πληθυσμό της Νορβηγίας» για μια «μυθική ρωσική απειλή». Απαντώντας η πρωθυπουργόςΣόλμπεργκ δήλωσε: "Αυτό είναι ένα παράδειγμα της ρωσικής προπαγάνδας που εμφανίζεται συχνά όταν υπάρχει εστίαση στην πολιτική ασφάλειας. Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό που είναι νέο για εμάς. "[26]

Η Σόλμπεργκ προσπάθησε να διατηρήσει και να βελτιώσει τις σχέσεις Κίνας-Νορβηγίας, που είχαν πληγεί μετά την απόφαση της Νορβηγίας αποφάσισε να δώσει το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στον Κινέζο διαφωνούντα Λιου Σιαομπό το 2010. Μετά το θάνατό του, από οργανική ανεπάρκεια ενώ ήταν κρατούμενος της κυβέρνησης στις 13 Ιουλίου 2017, η Σόλμπεργκ δήλωσε «με βαθιά θλίψη έλαβα τα νέα για την απώλεια του Λιου Σιαομπό.» Ο Λιου Σιαομπό αποτελούσε για δεκαετίες κεντρική φωνή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την περαιτέρω ανάπτυξη της Κίνας.[27]

Υπόθεση Μορντεχάι Βανούνου

Επεξεργασία

Τον Απρίλιο του 2008 αποκαλύφθηκε ότι η Σόλμπεργκ, ως Υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιφερειακής Ανάπτυξης το 2004, είχε απορρίψει το αίτημα ασύλου στη Νορβηγία του Ισραηλινού πυρηνικού άρτυρας δημοσίου συμφέροντος Μορντεχάι Βανούνου[28]. Ενώ η Νορβηγική Διεύθυνση Μετανάστευσης ήταν έτοιμη να χορηγήσει άσυλο στο Βανούνου, αποφασίστηκε ότι η αίτηση δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτή επειδή είχε γίνει εκτός των συνόρων της Νορβηγίας.[29]. Ένα μη διαβαθμισμένο έγγραφο αποκάλυψε ότι η Σόλμπεργκ και η κυβέρνηση θεώρησαν ότι η έκδοση από το Ισραήλ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δράση εναντίον του Ισραήλ και συνεπώς ακατάλληλη για την παραδοσιακή θέση της Νορβηγικής κυβέρνησης ως φίλος του Ισραήλ και ως πολιτικού παράγοντα στη Μέση Ανατολή. Η Σόλμπεργκ απέρριψε αυτή την κριτική και υπεράσπισε την απόφασή της [30].

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Norsk biografisk leksikon». (Μποκμάλ, Νεονορβηγικά) Νορβηγικό βιογραφικό λεξικό. Kunnskapsforlaget.
  2. ↑ «Erna Solberg blir æresalumn ved Universitetet i Bergen». (Νορβηγική γλώσσα) Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν. 10  Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2022.
  3. ↑ Έρνα Σόλμπεργκ: «Min historie». (Νορβηγική γλώσσα) Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2022.
  4. ↑ «Biografi: Solberg, Erna». 9  Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28  Φεβρουαρίου 2024.
  5. ↑ www.atlanticcouncil.org/events/flagship-event/global-citizen-awards/previous-gca-recipients/.
  6. ↑ «15 women leading the way for girls' education». www.globalpartnership.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  7. ↑ Aftenposten published 16 Οκτωβρίου 2013, ανακτήθηκε την ίδια ημέρα.
  8. ↑ Hellberg, Lars. «Erna Solberg» (στα Νορβηγικά). Norsk biografisk leksikon. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2014. 
  9. ↑ Alstadheim, Kjetil B. (December 22, 2012). «Solberg-og-dal-banen» (στα no). Dagens Næringsliv (Oslo): σελ. 2. 
  10. ↑ PM 1981, 1986–1989, 1990–1996.
  11. ↑ «Avtale mellom Venstre, Kristelig Folkeparti, Fremskrittspartiet og Høyre» (PDF) (στα Νορβηγικά). Høyre. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2014. 
  12. ↑ Dagenborg, Joachim. «Norway's Liberals to join Conservative-led government» (στα αγγλικά). U.S.. https://www.reuters.com/article/us-norway-government/norways-liberals-to-join-conservative-led-government-idUSKBN1F30Q4. Ανακτήθηκε στις 2018-04-26. 
  13. ↑ Løland, Leif Rune. «Passerer Willoch – Solberg blir Høyres lengstsittende statsminister» (στα nb-NO). NRK. https://www.nrk.no/hordaland/passerer-willoch-_-solberg-blir-hoyres-lengstsittende-statsminister-1.14045170. Ανακτήθηκε στις 2018-06-01. 
  14. ↑ "Erna Solber prevented Vanunu's asylum"
  15. ↑ Morken, Johannes (8-5-2009). «Erna Solberg varsler tøffere integrering» (στα νορβηγικά). Vårt Land. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-19. https://archive.today/20120919075137/http://www.vl.no/samfunn/erna-solberg-varsler-toffere-integrering/. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010. 
  16. ↑ Johansen, Per Kristian (February 9, 2009). «Erna Solberg varsler tøffere integrering» (στα no). Norwegian Broadcasting Corporation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 15, 2013. https://web.archive.org/web/20131015153010/http://www.nrk.no/programmer/radio/stjerneklart/1.6473179. Ανακτήθηκε στις May 23, 2014. 
  17. ↑ Eivind Fondenes and Aslak Eriksrud. «Partifellene, syntes ikke Erna Solberg var blå nok» (στα no). TV2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.tv2.no/nyheter/vartlilleland/partifellene-syntes-ikke-erna-solberg-var-blaa-nok-3980798.html. Ανακτήθηκε στις April 2, 2013. 
  18. ↑ «After softening, 'Iron Erna' Solberg set to become Norway's PM». Daily News and Analysis. Reuters. September 10, 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.dnaindia.com/world/1886754/report-after-softening-iron-erna-solberg-set-to-become-norway-s-pm. 
  19. ↑ «Erna Solberg». Forbes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  20. ↑ Morken, Johannes (8 May 2009). «Erna Solberg varsler tøffere integrering» (στα no). Vårt Land. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.vl.no/samfunn/article9794.zrm. Ανακτήθηκε στις July 11, 2010. 
  21. ↑ Svela, Helge O. (September 13, 2009). «Det (var) altså flere asylsøkere som kom til Norge under den forrige Bondevik-regjeringen som Erna var med i, enn det har kommet nå under den rød-grønne regjeringen» (στα no). Bergens Tidende. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.bt.no/nyheter/innenriks/faktasjekk/%26laquo%3BDet-%5Bvar%5D-altsaa-flere-asylsoekere-som-kom-til-Norge-under-den-forrige-Bondevik-regjeringen-som-Erna-var-med-i%2C-enn-det-har-kommet-naa-under-den-roed-groenne-regjeringen.%26raquo%3B-928308.html. Ανακτήθηκε στις August 29, 2010. 
  22. ↑ Sandli, Espen (November 6, 2003). «Solberg ber om shariaråd» (στα no). Drammens Tidende. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 27, 2012. https://archive.today/20120527004522/http://dt.no/nyheter/solberg-ber-om-shariarad-1.3110543. Ανακτήθηκε στις August 29, 2010. 
  23. ↑ Ljones, Bjørg Irene (August 11, 2007). «Forby sharialover i Norge» (στα no). Norge Idag. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.idag.no/aktuelt-oppslag.php3?ID=13103. Ανακτήθηκε στις August 29, 2010. 
  24. ↑ «Dette er utfordringene som møter de nye statsrådene». Aftenposten. October 16, 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.aftenposten.no/nyheter/iriks/politikk/Dette-er-utfordringene-som-moter-de-nye-statsradene-7341175.html. Ανακτήθηκε στις October 16, 2013. 
  25. ↑ «Norway’s centre-right coalition is re-elected». The Economist. 14 September 2017. https://www.economist.com/news/europe/21728996-letting-populists-join-governments-can-be-good-way-defang-them-norways-centre-right-coalition. 
  26. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2019. 
  27. ↑ "West mourns Chinese dissident Liu Xiaobo, criticizes Beijing". Reuters. 13 July 2017.
  28. ↑ Dennis Ravndal (September 4, 2008). «Erna Solberg hindret Vanunu i å få asyl». VG. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.vg.no/nyheter/innenriks/norsk-politikk/artikkel.php?artid=531398. Ανακτήθηκε στις April 10, 2008. 
  29. ↑ Stian Eisenträger (September 4, 2008). «Vanunu: - Håper Norge angrer asyl-avslaget». VG. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.vg.no/nyheter/utenriks/midtosten/artikkel.php?artid=531446. Ανακτήθηκε στις April 10, 2008. 
  30. ↑ Stian Eisenträger (September 4, 2008). «Vanunu-venner i harnisk». VG. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090630013226/http://www.vg.no/nyheter/utenriks/midtosten/artikkel.php?artid=531497. Ανακτήθηκε στις April 10, 2008. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Έρνα_Σόλμπεργκ&oldid=10806918"